IJsland...out of my comfortzone

De tweede dag na thuiskomst van mijn inspirerend verblijf in India start ik al met de voorbereiding op de volgende trip. Mijn reisvriendin en ik lieten ons verleiden tot een trekking door het IJslandse vulkaanlandschap. Elk jaar lijken we de lat wat hoger te leggen...twee zomers terug trokken we van hut naar hut in de Zwitserse Alpen, vorig jaar veroverden we de Noorse eilandengroep Lofoten per fiets en sloegen we ons tentje op in de buurt van water om ons potje te kunnen koken. Nu gaan we een stapje verder. Into the Wild, te voet met voedsel voor 6 dagen, een setje kledij om te stappen, eentje voor 's avonds en verder nog de klassieke benodigdheden om de nacht in een tentje door te brengen.
De wandeltocht zelf is er eentje van stevig stijgen en eindeloos dalen.

De voorbereiding betekent een betere conditie opbouwen én voedselvoorziening, om dan toch nog onzeker het vliegtuig op te stappen.
Met regelmatig een uurtje joggen en de 30 km tijdens de Breweries Walk begin juni, lijkt ik toch voldoende voorbereid. De laatste dagen voor ons vertrek kookte en droogde ik voldoende porties om gedurende de hele tocht warme lunch en avondmaal te kunnen nuttigen. Nog wat gedroogd fruit, zelfgemaakte  notenrepen en zwarte chocolade vullen de gaatjes tussendoor, nadat ik de dag start met mijn favoriet: warme havermout!

Zeven dagen lang wandelen zonder enige vorm van nederzetting tegen te komen, WAUW, daar droom ik al lang van. Dat wordt naast fysiek afzien echt genieten van de stilte en de adembenemende natuur. Weer een mentaal diepe reis, net goed, ik heb weer wat stof om over na te denken. En dit wordt een fysieke overwinning die mij mentaal zal oppeppen, want ik twijfel of ik dit aankan. Het is een uitdaging, laat ik het zo stellen. De combinatie tussen zware tochten, lastige voeten zoals de mijne, nog wat vage pijntjes in schouder en elleboog na een valpartij met de motor en het slapen in een tent bezorgen mij wel wat stress. Vooral het slapen...ondanks dat ik een ervaren kampeerder ben, daalt mijn slaapkwaliteit sterk in een tent, en dus ook mijn energiepeil.
Maar wat heb ik me sinds India eigen gemaakt? Geloven in mezelf en vooral blijven BEWUST ademen.

Ondertussen zitten de eerste drie dagen Reykjavik erop. De rugzak is gepakt en de kamer is verduisterd, want zelfs 's nachts heb je een middaggevoel. Een laatste nacht in een bed. Vanaf nu blog ik op papier. Verhalen volgen na thuiskomst!