Twee dagen na mijn thuiskomst uit Spanje sta ik al weer klaar voor een avontuur. Met 14.8 kg op mijn rug en nog een goedgevulde kleine rugzak op mijn borst neem ik in Antwerpen Centraal van Grete, mijn chauffeur. Eindelijk rust, nu ik op de Thalys richting Schiphol zit, het waren twee stresserende dagen en ik heb dan nog een katertje van de Cois zijn Picon. Ik ben in een totaal andere gemoedstoestand dan 9 maanden geleden, ik ga reizen en genieten, proeven en ontdekken, zonder te vluchten deze keer. Ik ben er klaar voor. Ik loop in Schiphol rond en vraag mezelf af waarom ik toch in godsnaam weer alleen op toer ben, ik beloof mezelf dat het de laatste keer is. Met twee is toch wel fijner om te overleven, hoewel ik me wel eens graag afzonder.
Een goeie 15 uur later zie ik Jakarta vanuit de lucht, op het eerste zicht zie het er vrij Europees uit, huizen met stenen pannen, akkerland en beken...op de stortplaatsen tussen de huizen na. De adrenaline begint door mijn lijf te gieren, alle organen in mijn lichaam maken kenbaar dat ze nog steeds functioneren, ik zit met grote schrik. Tegen dat ik in de luchthaven mijn bagage heb opgepikt, is het al donker en het is pas 18.00u (zomer). Ik heb nog maar weinig tijd om in te checken voor de lokale vlucht naar Sumatra, gelukkig spreekt een jongeman van de luchthaven me aan en begeleidt hij me naar de bus om naar de andere terminal te gaan. Oh, leuk, binnen 45 minuten vertrekt mijn vlucht...ik begin niet alleen van de zwoele warmte te plakken, maar ook van de zenuwen. Ik geef de jongeman een dollar, maar daar was hij niet gelukkig om. Sorry maatje, ik ben nog niet aan Indonesische Rupiah geraakt.
Op de bus spreek ik een andere jongeman aan, ook een reiziger, dus die hoef ik al een fooi te geven. Hij helpt me vriendelijk met het uitzoeken van mijn juiste halte en de ingang van het gebouw waar ik moet zijn. is Ik bevind mij namelijk te midden van een mierennest met een chaos aan bordjes met woorden die ik nog in de verste verte niet versta. Waar spreekt niet iedereen Spaans in het buitenland? Want tegenwoordig is Spaans spreken mijn natuurlijke reactie, als Engels niet lukt.
Ik ben nog op tijd voor de vlucht en loop na de checkin naar de douane, maar eerst moet ik om de een of andere duistere reden 40 000 Rupiah tax betalen...maar ik heb dat niet, enkel dollars en ik moet LOPEN voor mijn vlucht...dacht ik. Ik laat me lekker afrippen in dollars, loop met eten en drinken in mijn rugzak door de controle en kom aan de gate tot de conclusie dat de vlucht vertraging heeft. Ok, weg stress.
Ik word bekeken van kop tot teen, wat doet die blonde vrouw hier toch alleen? Niet al te veel hoofddoeken in mijn hoogveld, dat vind ik al een goed vooruitzicht. Ik moet een plasje doen en vind het toilet aan dezelfde ingang als de gebedskamer...dat wordt schoenen uit. De wc-vloer heeft iets weg van een zwembad en ik wil absoluut niet op mijn kousen door het nat...en eigenlijk ook niet op mijn blote pedallen. Een meisje komt uit de moskee en biedt me haar slippers aan. Ik dank haar opgelucht. En dan denk je dat alle avontuur voorbij is, nee hoor een franse wc zonder papier en met een douchekop. OK. Ik was dat eventjes vergeten, gelukkig heb ik in America del Sur geleerd altijd papier bij te hebben, aangezien ze daar te lui zijn om papier bij te vullen...of je moet er voor bijbetalen. haha De Franse wc, dat gaat terug tot in mijn kindertijd, getraumatiseerd was ik de eerste beurt! Ik was toen een onwetend kind dat maar rechtstand ging plassen boven het gaatje, tja de rest weet je wel al zeker? :) Doeme, ik heb toch wel wat hilarisch plasverhalen verzameld. Maar deze keer gaat er niks mis hoor, ik word al wat ouder en minder lomp.
Soit, uiteindelijk moet ik toch nog lopen voor mijn vlucht, omdat ik uit verstrooidheid aan de verkeerde gate sta....gelukkig is er een stemmetje in mijn hoofd dat mij in de juiste richting duwt. Dat moet dan toch wel Allah geweest zijn, of is het God? Je kan hier kiezen, beide goden worden hier vereerd, Christenen en Moslims leven hier in vrede. Klinkt als een utopie voor Belgie.
Naast me zit een moderne gekleede vrouw van in de 40, ze blijkt Christen te zijn. Ze is vriendelijk, maar ze maakt me ongemakkelijk met haar reactie als ze hoort dat ik na 22u nog alleen naar een hotel in de stad moet geraken. Ik denk bij mezelf, ja in Rusland is dat toch ook gelukt, dus waarom hier niet. Ze laat haar duidelijk merken dat ik bezig ben met haar ongeruste reactie. Ze belooft me een goede taxichauffeur te zoeken, zodat ik veilig ben, want sommige zijn een beetje naughty....euh slik. Dat blijkt snel in orde te komen, want ze vindt de broer van haar best vriedin, die me inderdaad veilig aan het hotel afzet.
Ik heb de dag van mijn vertrek nog snel een hotel op aanraden van Ivone geboekt. Daar sta ik dan, een man haalt mijn rugzak uit de koffer en zucht...een backpack moet je kunnen dragen, op je rug dus, anders vecht je ermee. Aan de receptie van het hotel staan alleen mannen, te grijzen naar me, het is donker, ik ben hier helemaal alleen, ik kan Dina, de vriendin van Ivone nog niet bereiken. Ik voel me een prooi, ik doe het bijna in mijn broek en ik ben dus absoluut niet snel bang. Misschien doet de omgeving er wat aan, want onderweg zag ik erbarmelijke huizen in vuile straten. Zodra ik in mijn kamer ben, ben ik veilig denk ik dan. Oh en ik wil nog zo graag een sigaretje roken om te ontstressen, maar de kamer heeft geen raam. Maar gelukkig wel airco, dat was in de vorige raamloze kamer niet het geval en dat was dan in Stockholm, of all places!
Soit, ik neem een douche, kruip in bed, schrijf nog wat, lig te piekeren over waarom ik in godsnaam geen lief naast me heb liggen die mij beschemt tegen die schunnige blikken van mannen die geloven dat het vrouwen hun schuld is dat ze borsten en een kont hebben. Ik ben doodop en geraak niet in slaap, ik heb mezelf wat in mijn hoofd gestoken en nu lig ik erop te stressen...insekten en vreemde mannen aan de receptie. Ik besluit ;et het licht aan te slapen...goed plan, kakkerlakken komen alleen als het donker is. Uiteindelijk dommel ik toch in en de volgende morgen blijkt mijn angstaanval helemaal verdwenen te zijn. Sarah Jane is back! Reqdy for breakfast!
2 opmerkingen:
Smakelijk!
Jeroen, dit land is een paradijs voor vegi's! ;)
Een reactie posten