Dagen na yoga

Aan het einde van de zevende dag sluiten we deze geslaagde yogabeleving af met thee en koekjes. We zitten met z'n 23 in een cirkel op zeteltjes en kussentjes na te praten en te genieten van een nootje of een koekje, wat voor ons een beetje feest betekent. Het voelt als een warm moment met respect en vriendschap voor elkaar. Ieder van ons heeft wel een plaatsje gevonden in de groep, ieder van ons kan zichzelf zijn. Yogaliefhebbers met uiteenlopende karakters en achtergronden die een positieve, dynamische groep vormen. If you can always smile at life, life will also smile back at you. Ik heb een heerlijke tijd beleefd, jammer dat morgen alles weer anders zal zijn. Een tiental zullen huiswaarts keren. Yoga zal de komende dagen ofwel op eigen houtje zijn, ofwel aansluiten bij de yoga die vanuit de ashram wordt georganiseerd.

Yoga doet wat met je fysieke en mentale lichaam: emoties komen los, spieren en gewrichten komen los, andere plaatsjes worden dan weer stijf...en die laat ik op maandag aanpakken met een Ayurvedische massage. Dit is de eerste keer dat ik voor een massage helemaal uit de kleren ga. Ushi en een Nederlandse stagiaire masseren mijn lichaam met een verwarmde olie. Ik hoop dat ze mijn pijnlijke voet iets meer onder handen nemen, maar net omdat ie zo gevoelig is blijven ze liever voorzichtig. Maar de techniek waarmee mijn hoofd en derde oog wordt behandeld, shirodasha, verrast mij aangenaam. Warme olie stroomt op mijn derde oog, dat is het mentale oog tussen de wenkbrouwen, en verspreidt zich over mijn voorhoofd en mijn haar. Heerlijk ontspannend en toch wat spiritueel. De behandeling eindigt met een stoombad. Ik laat de olie op huod en haar intrekken. Een vermoeidheid overvalt mij. Heerlijk relax.

Een dagje later trek ik er met drie dames nog eens op uit. Richting Rishikes, ik ken deze stad al op mijn duimpje. Het is bewolkt en minder heet dan gisteren.
Koeien liggen op de brug, staan te midden van de rijweg te staan, lijken soms aan te schuiven aan een eetkraampje, komen je een stomp geven alsof ze deel uitmaken van de straatverkopers...ze laten de nodige vlaaien na waartussen je dan huppelt alsof je een riviertje kruist door van steen tot steen te springen. Maar ze blijven heilig!
En dan de franke apen op de loopbrug die door een oude vrouw vlak naast ons met banaantjes gevoederd worden...de apen blijven de oude vrouw volgen, die ons op haar beurt volgt. We steken de brug sneller over dan anders, zelfs al staat er een Indiaanse familie een vakantiekiekje te maken met de bergwand en de Ganges op de achtergrond...we stappen gewoon voorbij de lens. Aapjes maken ons een beetje bang. En we zijn niet de enigen. Ook de locals vloeken op de vrouw met banaan. Als we enkele uren opnieuw de brug aantreffen likken alle aapjes hangend aan of zittend op de brug aan een frisco. 

Het is bijna donker, de avond valt hier tussen zes en zeven. We eten een pasta met veel kaas bij de German Bakery, daar hebben we nu echt veel zin in! Uiteraard zijn we zo'n zware maaltijd niet meer gewoon en overeten we ons alle vier. Maar met veel smaak. Aan de betaaltoog zie ik de man erachter geld neertellen aan een charismatische man met zwarte tulband. Ik vraag me af wat zijn positie is. De man die het geld ontvangt als eigenaar of boodschapper van? Of perst hij de eigenaar af in ruil voor bescherming?
Even later wil ik een supermarktje binnenstappen, maar ik bedenk me. Een vijftal mannen in de ruimte stralen veel ego uit? één van hen praat tegen de eigenaar, die hem negeert. Ze hangen zakjes chips terug en verlaten het pand. Ik observeer dit allemaal vanop straat, winkels hebben hier zelden een deur, ze sluiten door middel van een rolluik over de hele breedte van de gevel. Ik vind het een vreemd tafereel. Hoewel ik mij hier helemaal veilig voel, zeker als we met een klein groepje zijn. Hier lopen ook wel genoeg blanken alleen rond, helemaal safe hier. De taxibestuurder glundert helemaal als hij de koffer opent voor onze tassen vol soeveniers. Wij vrouwen zijn voldaan na een dagje shoppen en comfort food.