Rishikesh, de stad van de yoga

De vierde yogadag starten we met het groeten aan de zon op het moment dat ze het eerste licht op India werpt. We bevinden ons op het dak van het marmeren paleis. De vogels spelen in de pastelblauwe lucht, de trommels in de nabijgelegen tempel kondigen de zon aan en in de verte klinkt de hoorn van de trein. Mijn ogen gericht op de aanbiddelijke vuurbal streelt de wind mijn haren, wat een heerlijke manier om te ontwaken.

Na een ontbijt van havermoutpap, kikkererwten en een volgens Lies 'schattige benaan' trekken we naar Rishikesh, dé yogastad! ☆♡☆♡
Dezelfde knappe jongeman verwelkomt ons in zijn busje. In deze richting is minder verkeer en rijdt de chauffeur een pak sneller met heel wat uitwijkmanoeuvers als gevolg. Wat tijdens de vorige rit nog "oh", "amai" en gezucht was, veranderde vandaag in "dat scheelde ECHT niet veel hé!" en meer verontwaardiging. Vrachtwagens, grotere bussen, riksa's, koeien, een enkele keer een varken (dat was op de terugweg in het donker) en voetgangers...alles moet uit de weg! Best wel angstaanjagend, vooral de terugrit in het donker.

Aangekomen in de stad drukt de vrouw die deze reis organiseert, en ze doet dat fantastisch, ons op het hart de afspraken na te komen. We krijgen tijd om rond te lopen tussen enkele herkenningspunten. Ze geeft tips over welke winkels de moeite zijn. Shopping day ahay! Het is nog maar 10u en het is alweer bloedheet. De stad ligt langs beide oevers van de Ganga. Hier ziet de rivier er nog proper uit, er wordt zelfs geraft! De stad ligt vooral langs de oever waar we nu staan, maar door een uitloper van het gebergte heeft een deel zich aan de overkant gevestigd. Om dus aan het deel hogerop de rivier te geraken zijn twee smalle bruggen die alle delen verbinden.

In het eerste stuk kan je langere hemden voor vrouwen, lange rokken, losse broeken, beelden van goden en sieraden kopen. Ik ga voor een indigoblauwe broek, omdat mijn broekje uit Bali toch wel versleten is.
Rond mijn hals hangt al sinds de eerste dag een Mala van Rudraksha's, dat zijn heilige zaden van de Rudrakshaboom, wat de ogen van Shiva betekent. Shiva mediteerde op het welzijn van de mens en liet tranen van medeleven vloeien waaruit na het raken van de aarde deze bomen groeiden. Deze mala bevrijdt de drager van negatieve gedachten, kalmeert het zenuwstelsel, verhogen de immuniteit en energie. Verklaart meteen waarom ik deze Mala draag. Maar er zijn nog andere mala's met prachtige stenen en hangers die de kenmerken van goden vertegenwoordigen...iets voor volgende dinsdag, dan bezoeken we deze yogastad opnieuw.

Het tweede deel van onze tocht door de stad bevindt zich op de andere over. We steken Ganga over via een stevige hangbrug van amper 2m breed, waar koe, ezel, stootkar, fiets, motor en voetganger gebruik van maken. Een drukte van jewelste, maar op een gezellige manier. De trein en Dehli pas ik deze reis, dus de allerdrukte plekken sla ik over, maar ik verwachtte me aan constante drukte en overal aangeklampt te worden. Maar dat is niet zo. Het is wel zo dat ze hier Westerlingen gewoon zijn. Hier zie je de ene yogaschool na de andere.
Op de andere over wandelen we vlak naast de rivier, die een bocht maakt in een diepe, brede kloof. Op de bergwanden staan grote gebouwen met zicht op de vallei. Het is hier prachtig. Dit stuk van de stad herbergt verschillende ashrams, maar geen enkele zo propers als de onze. Wel on the beach...verleidelijk. En hier en daar komen we een echte Sadu tegen. Een man die vrijwillig afstand neemt van zijn bezittingen om zo een landlopersleven te leiden, is een Sadu en geniet aanzien bij Hindoes. Ze volgen hem, voeden hem, kortom aanbidden hem. Meestal draagt hij oranje kledij...je herkent hem meteen.

Uiteindelijk komen we aan de Tibetaanse winkeltjes, we bevinden ons dan ook vlakbij de Himalaya. Volgende keer dat ik naar de ashram kom, zou ik dat wel met Nepal en misschien zelfs met Tibet willen combineren. (Dus als je een man kent die even avontuurlijk en vrij is, doorverwijzen aub)
Ik schaf mij een eenvoudige, handgemaakte klankschaal aan. En een zakje voor mijn yogamatje.

Even later steken we de tweede brug over richting Ramana's Organic Café, een eethuis in de hoogte gebouwd met uitzicht op de Ganga, waar de groentjes uit de tuin van het weeshuis komen. Door hier te lunchen steunen we het weeshuis dat op dit moment 60 kinderen opvangt. Niet alle kinderen zijn wees, sommigen komen hier terecht door een onhoudbare gezinssituatie. De schoolvakantie begint net en naar verluid hebben de meeste kids hun best gedaan tijdens de proefperiode. Het eethuis is nog enkele weken open, maar tegen eind april wordt het te heet en trekken ze met de hele bende naar een boerderij in de bergen. Meer over dit project:www.sayesnow.com.

De verse salade, pasta met groentjes en een vegan chocoladedessert smaakte heerlijk! En de gember limoenthee ook! Jamie! Na de lunch lopen we verder door de stad aan deze kant van de Ganga. Er wordt kledij gepast, onderhandeld, gekocht, gezweet en gelachen. De koeien lopen tussen de kopende toeristen en de verkopende locals. Een stad waar ik me wel veilig voel, jammer dat de uitlaatgassen, de drukte en de hitte mijn hoofd pijn bezorgen. Tegen de tijd dat we terug aan tafel zitten voor de avondmaal slaat een hamer in mijn kopke. Het eten doet me deugd, maar de rit huiswaarts is weer zo brutaal (o.a. het ontwijken van een varken) dat mijn maag protesteert. Gelukkig stap ik net op tijd van de bus om een flinke tuig frisse lucht te nemen en die maag te kalmeren. Na een frisse douche kruip ik mijn bed in met de gedachte dat ik goed zal slapen en morgen weer helemaal fris zal zijn! Die positieve intentie komt uit!!