Bloemen kleuren feller, bladeren zijn groter en bomen zijn reusachtig, net als mieren en eekhoorns. Na een bananenpannenkoek met thee als ontbijt vertrekken Jonni en ik richting het Leuser Nationaal Park. In mijn rugzak zitten wat kleren, een tandenborstel en twee dekens, want vannacht slapen we in een tent in de jungle. Als dat maar goed komt. Al vrij snel nadat we het park zijn ingegaan spotten we een Orang-oetan met baby in de kruin van een hoge boom, ze zitten stil. Het is wat bewolkt en dan zijn ze minder actief, zo blijkt. Jonni houdt de bomen en de sporen van vruchten in het oog. We zien een zwarte Gibbon heel snel van de ene kruin naar de andere swingen, wauw dat ziet er graaf uit. En even later hoor ik de Hornbill (een tropische vogel met een hoorn op zijn neus, maf) met zijn krachtige vleugels boven de bomen. Bizarre insekten vliegen me rond het hoofd, het zweet loopt in stroompjes van mijn gezicht...ok dit is dus de jungle. In het midden van onze tocht deze voormiddag nemen we pauze aan een reuzeboom met hoge wortels en een tarzanslinger...jawel Tarzan meets Lord of the Rings met deze boom...en we slingeren eens zoals dat hoort in de jungle! Geweldig en angstaanjagend tegelijk, want ik slinger over een diepte naast de 'grote boom'.
Aan de rivier maakt Jonni een tent van plastiek zeilen rond in de grond stekende stokken, zodat het eruit ziet als een tent...maar dan open. Ik installeer mijn muskietennetje, wat dus nu tot 5-starhotel wordt benoemd.Maar de matras heeft iets minder sterren, vannacht slaap ik op een dekentje op een plastiek zeil, onder een dekentje onder een plastiek zeil. Uniek, maar zo zie je wel de jungle en kan je op tijd gaan lopen als de tijger komt, denk ik bij mezelf. Jonni maakt een vuurtje en kookt er noodlesoep op en maakt me een thee limoen, wat trouwens erorm smaakt ondanks de hitte.
Na de lunch spotten we een familie Thomas Leaf apen. Grijs en wit met een grappige hanenkam rennen kibbelend over de takken van de boom. Ze maken enorm veel lawaai. We volgen een oud pad en staan plots op een meter of zeven van een Orang-oetan met jong en deze keer zijn ze in beweging. De roodkleurige aapjes bewegen trager, maar niet minder sierlijk dan de Gibbon. Het is geweldig, de moeder toont haar jong hoe ze van de ene kruin naar een tak van de andere boom grijpt en dan naar die nieuwe boom swingt. We kunnen ze volgen en staan even onder hen, dan weer naast hen...ik heb een filmpje gemaakt.
Na deze beleving springen we aan de kampplaats de rivier in, wat verfrissing is welkom. Een Makak komt ook eens kijken vanuit een boom op de oever. Ik besluit alvast dat de jungle niet zo angstaanjagend is als wel wordt voorgesteld, aangezien de gevaarlijke bewoners meestal even bang zijn van mensen als mensen van hen. De geluiden in het bos zijn een samenzang van krekels, volgens, apenkreten...heel anders dan in onze bossen. Na het zwemmen kookt Jonni alweer een heerlijk Indonesisch gerecht die ik uiteindelijk allemaal heb genoteerd om thuis te maken. we praten nog na bij het kampvuur met een verse gemberthee en dan waag ik het op een nachtje op de grond.
Uiteindelijk heb ik lekker geslapen en helemaal fit voor een nieuwe dag. We gaan nogmaals op zoek naar aapjes voordat we de rivier oversteken naar de natuurlijke warmwaterbron, waar we de volgende nacht zullen kamperen. We spotten nog meer wildlife hoog in de bomen en ik bedenk me dat een leven in zo'n vrijheid wel het ultieme moet zijn. tot nu toe was ik altijd overtuigd dat een vogel of vlinder het mooiste bestaan heeft, maar dat swingen in de bomen lijkt ook me wel de max.
Na het oversteken van de rivier, gaat het pad steil op en neer langs de over van de rivier. We zien iets lopen, het blijkt een hert te zijn. Volgens Jonni moet de tijger in de buurt zijn, aangezien hij het hert zal volgen. Spannend...haha. Ik mistrap me eens aan de rand van het smalle pad en het stuk grond onder mijn voeten glijdt weg. Gelukkig heeft de jungle een weelde aan bizar gevormde bomen waaraan ik me kan vastgrijpen, anders steek ik enkele meters dieper in de rivier...maar al snel word ik beloond met het uitzicht van de kampeerplaats. Het is een open stukje langs de oever van de rivier. De stroom maakt een bocht en rook van de zwavelbron komt uit verschillende plaatsen uit de grond. Tijd voor een warm bad.
Het hete water dat uit de grond komt ruikt naar zwavel en mengt zich met de koude stroom, heerlijk om in te baden. Ik geniet van het uitzicht, overhangende bomen, hornbills die overvliegen, aapjes die langskomen en een limoenthee...ik denk luidop: dit is dus het paradijs... waarop mijn gezelschap antwoordt, Paradise is in your heart. Ik ben mijn hart op dit plekje ongerepte natuur kwijtgespeeld, zo prachtig. Ik bombardeer de plaats tot een echt vijfsterrenhotel: mijn hemelbed, de lekkere lokale keuken en een hot spring op mijn terras! Zo heerlijk dat we na het avondeten nog tot laat in de bron zitten.
Voor het slapen gaan vertelt de gids me doodleuk dat dit het gebied van de tijger en de slangen is, met als gevolg dat ik niet meer durf te gaan plassen tegen de bosrand. Maar mijn slaap laat ik er niet voor!
De volgende ochtend eten we bananenpannenkoek met chocoladesmaak bestrooid met suiker en limoen, echt lekker. Eigenlijk toveren Indonesiers met slechts enkele ingredienten steeds andere gerechten: rijst, ei, groentjes, vis of kip, tofu, limoen, gember en rode pepertje. Ik ben gek op deze keuke, ookal loopt mijn neus van de pikante toets. (Die ik ondertussen al wat gewend ben).
We steken de rivier over, beklimmen een steil pad naast de rivier, steken nog eens een rivier over en klauteren dan tot aan een waterval. Zo in een verborgen hoekje. De kleren gaan weer uit en we lopen door de waterval naar een rots aan de overkant. Tijd voor een fotoshoot, ookal vind ik mezelf niet de geschikte persoon. De locatie dus wel! Dezelfde weg terug naar de kampplaats en terwijl Jonni nog een laatste keer voor me kookt, geniet ik nog eens van de warmwaterbron. De zon brandt, vandaag is er geen bewolking. Ik heb weer heel wat geluk met het weer in dit regenwoud en met het spotten van bewoners, en met de gids, dat mag ook gezegd worden.Tijdens de terugkeer krijg ik al spijt dat ik de jungle al moet verlaten...maar ik kom nog terug voor meer! Deze tocht is werkelijk een hoogtepunt!
http://www.jungletrekkingsumatra.org/
Geen opmerkingen:
Een reactie posten